WSCHÓD WIERSZA POEM – LEWIGO
mogło być inaczej povis esti alie
mogłaś nie przyjść vi povis ne veni
noc odzierając z gwiazd desirante la nokton de steloj
uciekłaś przed świtem vi fugis antau auroro
gubiąc pantofelek perdante sueton
jeszcze ankorau
cień w łazience ombro en bancambro
włos na poduszce haro sur kuseno
tęsknota sopiro
in statu nascendi in statu nascendi
odrzuca kołdrę forjetas kovrilon
zwiastowanym rymem per anunciacia rimo
ESPERANTO – POEZJĄ ZAKLĘTE
W dniach 25 – 27 IX 2015, gród Przemysła stał się areną Międzynarodowego Zjazdu Esperantystów.
W Artystycznych Konfrontacjach – „ARKONES” uczestniczyło ok. 200 osób, miłośników języka esperanto z Europy i dalszych zakątków świata. To doniosłe wydarzenie w ruchu esperantystów stanowi kontynuację imprez odbywających się cykliczne, pod auspicjami Światowej Organizacji Młodzieży Esperanckiej i Światowego Związku Esperantystów. Tradycyjnie tematyka imprezy nakreślana jest przez uczestników, jak również przez zaproszonych gości. Na przebogaty program ARKONES – składają się występy artystyczne, bloki naukowe i wachlarz zagadnień dot. ruchu esperanckiego na świecie. Z inicjatywy Uniwersytetu Adama Mickiewicza-/ tu ukłony, uznanie i podziękowania dla prof. Ilony Kounty/ i Związku Literatów Polskich Oddz. Poznań – /ukłony i podziękowanie dla poetki Danuty Bartosz/, w sobotnie popołudnie Sala lustrzana Domu Kultury Kolejarza gościła poetów, którzy przybywając na spotkanie mieli okazję osobiście promować wydaną antologię polsko – esperancką pt. „JAK PODANIE RĘKI” , co w przekładzie na język esperanto brzmi – „KIEL DONO DE LA MANO”. Redakcja tego tomu, to czwarta już dwujęzyczna antologia serii wydawniczej LIBRA. Poeci zrzeszeni w ZLP Poznań -/ i nie tylko /, których wiersze zaistniały w antologii, recytowali swoje utwory, natomiast ich przekłady na język esperanto, prezentowali uczestnicy Konfrontacji biegle władający tym międzynarodowym językiem. Czytano także wiersze poetów, którzy z różnych ważnych powodów nie mogli uczestniczyć w spotkaniu, np. Heleny Gordziej, Lecha Konopińskiego, Jolanty Nowak-Węklarowej… Należy podkreślić, iż wiersze 65 poetów jakie znalazły się w antologii, zostały przetłumaczone przez Lidię Ligenzę. Promocyjne spotkanie prowadziła prof. Ilona Kounty wspólnie z poetką Urszulą Zyburą i prof. Zbigniewem Galorem. Na szczególną uwagę zasługuje również występ wokalistki Zuzanny Kornickiej. Artystka przy własnym gitarowym akompaniamencie zaprezentowała szereg pięknych pieśni w języku esperanto, które stanowiły przerywnik między wygłaszanymi wierszami, tamę na wzburzonej poetyckiej rzece.
Jestem przekonany, że twórca esperanto – Ludwik Zamenhof, z wielką dumą i satysfakcją spoglądał zza światów na efekty swego dzieła, tak wspaniale prezentowane w stolicy Wielkopolski.
Związek Literatów Polskich Oddział Poznań, planuje wydanie kolejnych antologii dwujęzycznych, które jak wynika z dotychczasowych doświadczeń w sposób zasadniczy przyczyniają się do propagowania poezji w świecie i zacieśniania więzi z poetami na arenie międzynarodowej.
ULOTNOŚĆ
PRZETRWANIA
Wieczność…
Nierozwiązana zagadka czasu
Płynie
Leci
Biegnie
Trwa Ziemi dotykaniem
Krucha nagość człowieka
zegarem więziona
milczy
śpiewa
krzyczy
dostojnością pomników
Gdzie jesteś /?/
Płynę
Lecę
Biegnę
Milczę
Śpiewam
Krzyczę
w przemijanie
sekund
minut
godzin
kolejnym kurantem
na czas
zniewolony
WIERSZ INNYM RAZEM
Chciałem napisać wiersz
Nie napisałem
Lenistwo przywilejem poetów /?/
Cóż znaczy poeta bez wiersza
Pustka
Nicość
Kac wypalonej świecy
diabłu przypisanej ogarkiem
Kartka papieru bielą skażona
Dłonie zimne odłożonym piórem
Nos w zagubieniu tropów weny
Oko uśpione zaćmą metafory
Ucho w nasłuchiwaniu rymów
między niebem a ziemią
Wiersza nie czuję
nie widzę
nie słyszę
Chciałem wiersz napisać
– Kiedyś napiszę
OCZEKIWANIE
KALENDARZEM PISANE
Lato mocuje się z jesienią
Miało swój czas
Reguł Kosmosu
nie zmienią pobożne życzenia
Pozostanie w nas
złota plaża w muszelki bogata
i to co nigdy się nie zmienia
Jesienne
zimowe
wiosenne
tęsknoty za słońcem
lata
ZAPACH CHWILI
Zapomniałem cię dotykiem
Utraciłem
ust niespodziewaną namiętnością
Zapamiętałem
chłodem spojrzenia
w sedno przemijania nocy
W ciemnościach bogobojnej ciszy dnia
szukam szelestu ust drżenia
oddycham zapachem podrabianych perfum
zły na siebie za ich krótkowzroczność
EKOLOGIA
Ramiona
rozpostarte świerków oddechem
w błogość ciszy
mchem wyściełaną
Modlitwa strumyka
kryształowa
Kwiat paproci
w intencji bezmiaru piękna
na ołtarzu nadziei
wiecznej zieleni
Człowieka
IGNORANT
Festina lente!
Maksyma wiecznie żywa.
Przegrał z zakrętem.
Wiecznie odpoczywa.
MOJE
SZYBOWANIE
Było mi dane
dotykać słońca
Było mi dane
gonić wiatr
Horyzontem bez początku i końca
dane mi było
zakreślać świat
Błądzenie w chmurach
było mi dane
Powietrzna wędrówka
po pól szachownicach
Dziś
dane mi jest
pamiętanie…
Idąc szarą smutną ulicą
nie przestaję się światem zachwycać
Poznań- 23.02.2005 r. / Dawniej datowałem wiersza narodziny/
DEPRESJA
PLAZMO – RATALNA
Niebo
ciężarne grafitem przeddeszczu
Wiatr
okiem przedskowytu cyklonu
łypie zza węgła meteopatii
Kurtyna nieba
malowana posłoneczną żółcią
wędruje w górę
odsłaniając kolejny akt dramatu natury
Zamykasz okno
Wyłączasz telewizor
Wtulony w plusz fotela
szybą przed wichurą ocalałą
plazmą uratowaną przed gromem
zapadasz w chybotliwy neurotyzm drzemki
Ratami kredytu śnisz magię kolorów ekranu
Otwierasz okno na oścież mżawkosłońca
Spacerujesz pod łukiem triumfalnym
stęczonego ekranem
– nieba