Zygmunt Dekiert – strona autora

Stało się.

Z mojej wsi, w ten sobotni wieczór, udało mi się dotrzeć na czas, do KAWIARENKI w siedzibie  Zarządu ZLP – O.Poznań.

Komplet uczestników. Dostawiamy krzesła. Wśród przybyłych – nestorka polskiej literatury – HELENA GORDZIEJ,  były Prezes ZLP naszego oddziału – PAWEŁ KUSZCZYŃSKI  i wielu, wielu innych wspaniałych ludzi pióra, żeńskiego i męskiego pochodzenia, ze wskazaniem na większą liczebność Pań.

To walentynkowe spotkanie, prowadziła w sposób niezwykle sympatyczny –  URSZULA ZYBURA, poetka często sięgająca do aforyzmu, który swą wysublimowaną mądrością, staje się drogowskazem dla naszej chybotliwej egzystencji.

Bohaterem spotkania, stał się  „nowy” Prezes ZLP O. Poznań – ARES CHADZINIKOLAU, ubrany w czerwony – walentynkowy strój.  Nie to jednak zaważyło o Jego dominacji.

Muzyka –  utwory wykonane na klawiszach przez Aresa, wprawiały zebranych w stan totalnego zatracenia.  Brzmiały hymnem miłości wszechwładnej, która nawałnicą akordów zdominowała miłość i  niczego już poza trwaniem huraganu dźwięków – nie pragnie.

Na całe szczęście, po wielu percepcyjnych trudach, udawało się przywrócić dominację – Słowa.   Słowa płynącego melodią miłość, w tej konkretnej sytuacji, wypowiadanego przez wielu zgromadzonych poetów, którzy z wielką ochotą prezentowali swe wiersze, miłości poświęcone.

Poezja – żyje miłością.   Bez miłości, życie zatraciłoby sens.  Słowo – kocham – stałoby się pustym dźwiękiem, echem wyimaginowanego cudu, wiatrem niesionym w nicość doznań.

Urojonym jawą, zatraconym snem – bezpowrotnie ! ?

To nie tak !  To nie to !

Wiersze o miłości, często – erotyki, wybrzmiewały  przetrwaniem, w takt delikatnego szmeru gitary – TOMASZA KRUCZKA.

Ja – zaprezentowałem swój wiersz, napisany poprzedniej nocy, lekkim, walentynkowym piórem zmysłów, gdyż właśnie ono – pióro miłości – /moim skromnym zdaniem/ – zdecydowało o napisaniu uczucia, o zakochaniu i co najważniejsze, o przetrwaniu wiary w miłość.

Zmysły – policzone.   Dodajmy do nich jeszcze ten jeden – MIŁOŚĆ.

 ZMYSŁ ZUPEŁNIE

      ZAGADKOWY

Widzę cię światłem

Słyszę wiatru wyciszeniem

W pejzażu twych dłoni

błądzę pieszczotą

po miłości kobiercu

Zagubiony

słodką czerwienią pocałunków

tajemnicą zapachu włosów

odnajduję cię w sercu

Walentynkowo

Pulsem kolejnego dnia

sennym marzeniem nocy

– wciąż i wciąż  na nowo

Cóż –  przetrwajmy miłością, do następnych walentynek.