OBLICZ A
BÓLU
Fotografia cierpienia
pośród innych nieszczęść
spoczywa pod gruzami domów
Obrazy
farbami cierpienia malowane
Ból wszechmocny
odłamkami granatów zapisany
Przerażenie
krzykiem niemocy
przekleństwem pieczętowane
W morzu okiełznanej grozy
– zatopić nieszczęścia
Symboliką świata normalności
prowokować zjawy
– człowieka
– miłości
– pokory
– dumy
Dramat krwią pisany
pokłosiem nieszczęść
w dłoniach dziecka uwięziony
– ciepłem nadziei
PRZEBUDZENIE
Tak trudno zasnąć…
Pod powiekami OBRAZY
Dzieła niedokończone
– bezimienne
Farby
na palecie wyobraźni
różnorodnością barw – zastygłe
Otwieram oczy…
Wiersz zaklęty kartką białą
po omacku szuka
mojego imienia
PAMIĄTKA
NA WYSOKOŚCIACH
Po szczeblach Jakubowej Drabiny,
wspinam się wyżej i wyżej,
by znaleźć się wśród gwiazd,
dosięgnąć niebiańskiej wyżyny.
Na wysokościach,
wsłuchać się w ludzkie błagania,
usłyszeć głos Stwórcy witającego Syna.
To głos radości …
Odkupiona wina
Serca gorące
– cudem zmartwychwstania
FALSTART
Aniele Stróżu…
Przeprowadź mnie
po kładce smutkiem chybotliwej
na drugi brzeg przebudzenia wiary
gdzie radość pośród traw rosą spłakana
Oddam ci pióro z twojego skrzydła
zgubione w pogoni za zielenią wiersza
– – który jeszcze nienapisany
PRZEMIJANIE
Świat
powitał cię Słowem\
– pierwszym
Krzykiem
odpowiedziałeś światu
– po raz pierwszy
Po latach
echem tamtego powitania
trwasz w objęciach słów
bielą kartki zniewolonych
W blasku ulicznej latarni
nagość melancholii nocy
ofiarą całopalną na ołtarzu wiersza
Wśród ścian domów
milczących złowrogo
melodia metafory
w zakamarkach duszy zagubienia
Słowa pieśni pożegnania
nad dachami świata
lasem kominów
– pogubione
GRA
ŻYCIEM ZNACZONA
Czekać na radość
Wypatrywać szczęścia
Oczekiwać ciepła przytulenia…
Czas uciekł z zegarów
– niespodziewanie
Oddalił się dyskretnie
– po angielsku
Pozostała nadzieja
– Nie gram w totolotka
OCZEKIWANIE
Słowa moje
subtelnością zrodzone
krążą po orbitach wierszy
w ciągłym wirze zwariowanych pragnień…
Podaruj proszę
kilka szorstkich słów
Krzykiem buntu błękitu i żółci
wynurzą się z kłębowisk dymów
by spocząć ciszą w skrzyni spokoju
pośród wierszy radością nienapisanych
Błyskawicą skradzioną z blasku wybuchu
wieko skrzyni otwieram nadzieją
POD JEMIOŁĄ
Świece topól
w nagości bezwstydnej…
Wiosną
znów zapłoną liści drżeniem
popłyną pieśnią serc zielonych
w ramiona nieba błękitem rozwarte
Kulistością jemioły zniewolony
modlitwą zaklęć pamiętanych
powracam do tamtych życzeń
– pocałunkiem pieczętowanych
Poznań, grudzień – 2008 r.
POSZUKIWANIA
Zimy niezdecydowaniem
zdecydowanie tęsknię do słoneczników
tańczących w objęciach najgorętszej z gwiazd
Zimy nieśmiałością
przywołuję ciepły taniec twych dłoni
– wiatrem północnym na amen wyziębionych
Jutro
w samo południe
ziarnami słonecznika nakarmię sikorki
Odnajdą
twoje rękawiczki
zanim zwiędnie promień słońca
– ostatni
* * *
W nocy, wszystkie koty są czarne.
Dzień, może rozczarować…
/Zamiennie: roz – czarno – wać/