Zygmunt Dekiert – strona autora

SKLEROZA KASANOWY

Pamięta głód warg, aksamitne ciało…

Tylko jej imię z pamięci uleciało.

   *     *     *

Smutek,

to tylko przejściowe stadium,

zagubionej na chwilę wesołości.

*     *     *

Szedł własną drogą.

Mapa, kompas, azymut.

Ona – za gwiazdą.

Po kolejnym cyklu wierszy, czas na złapanie oddechu. Kolejny pomysł, to przejście do prezentacji: aforyzmów, fraszek, haiku, utworów zwięzłych, o filozoficznym zabarwieniu, refleksyjnych, dostarczających także uśmiechu, który w tych pandemicznych czasach jest tak bardzo pożądany. Prezentowane niżej utwory, niechaj stanowią wstęp do zapowiadanego przedsięwzięcia, które -/mam nadzieję/- będzie się cieszyć dużym zainteresowaniem czytelników, których tak bardzo miło gościć na swojej stronie.

Wielu wrażeń! Do następnej publikacji!

RYZYKOWNA GRA

Mówiąc – kocham – dziewczynie,

zważ na skutki marne.

Czas gry szybko się kończy.

Zostają rzuty karne.

MAKSYMA MA TO DO SIEBIE,

ŻE PRZEMAWIA KRÓTKO.

– M A K S Y M A L N I E.

HAIKU GADAJĄCE

Powiedział słowo.

Ona powiedziała dwa.

Obrączki we łzach.

Prezentowany cykl utworów SACRUM PROFANUM, kończę wierszem napisanym w 2007 roku, noszącym tytuł:

BRUTALNA SZCZEROŚĆ

MODLITWY

Do Ciebie wznoszę modły

Uczyń mnie panem serc

Spotęguję Twoją wszechwładność

To ja dotykam Ziemi

Tobie ją przybliżę

Musisz tylko siwej głowy skinieniem

przekazać władzę nad rzędami dusz

–  w moje grzeszne ręce

AWIACJA

Skrzydła mojego anioła

z piór ogołocone

Przysiadł smutkiem

w ciemnym kącie zadumy

Obojętność spojrzenia

prosto w oczy świata

Cisza ogrodu zadumą zastygła

Para gołębi w natrętnych zalotach…

Lot moich błagań w ramiona nieba

w intencji skrzydeł

–  – gołębich

OCZEKIWANIE NIESPEŁNIENIA

Świętą nie byłaś

nie jesteś…

Palisz

pijesz

kochasz grzesznie

Oka perskim zmrużeniem

dłonią niesfornie rozbieganą

grzechem pierworodnie odkupionym

modlę się za ciebie…

Wieczór – Ojcze Nasz

Rano – Zdrowaś Mario

–  Daj Boże – nieskutecznie

PANIKA

POTOPEM SYGNOWANA

Niezatapialne powroty końców świata

Przypływy miłości niezatapialne

Na pokładzie arki

NOWEGO

w krnąbrnej ciżbie

zwierzęcych pomruków

rozpychając się łokciami zwątpień

z balastem migreny fałszywych doznań

płyniemy w objęcia tęczy raf koralowych

nieodżałowaniem zieleni podeptanego parasola

LITURGIA

Szum nagich topól

psalmem w niebiańskość

na wysokościach

Świst wiatru bielą modlitwy

w kominie sadzą wyściełanym

Słucham wiatru

w TOBIE bez końca zasłuchany

KARCZMA RZYM

Znaki odczytane

Odczynione egzorcyzmy

Diabeł czmychnął

spod prysznica wody uświęconej

Topi żal w trzecim kuflu piwa

Spieszno  mu po nową duszę

nim kur zapieje trzeci

ZDARTE DYLEMATY

Błądzę

gorącem piekła

nieba aksamitem

Mefisto

Piotr

– Jutro kupię nowe buty

CIEPŁO GWIAZD

TYLKO TWOJE

Z balkonu nieba

dostojeństwem boskości

serca gwiazd rozgrzewasz

oczu łagodnością

Dziełem stworzenia wiekopomnym

po drabinie pieśni anielskich

wspinam się na szczyt piramidy nieba

by gwiazdy strącać

– – wprost do twoich stóp

Wiersz pochodzi z mojej najnowszej książki poetyckiej – POZA HORYZONTEM, która czeka na oficjalną promocję, gdy wrócimy do normalności.