Zygmunt Dekiert – strona autora

Kilka słów,  zupełnie z innej beczki.

Dotykam form wierszy – gwałconych totalnym zapisem  liczby sylab w wersie, rymów ułożonych wg narzuconej formuły, itd, itp.  Jestem wolnym człowiekiem, usiłującym dać czytelnikowi to, co stanowi o wolności postrzegania świata, w jego dobrej i złej perspektywie. Nie mogę powiedzieć, iż wymienione – skrystalizowane do bólu obowiązującej formuły, nie stanowiły dla mnie wartości – credo poezji.  To nie tak!  Sam uciekam często w świat limeryku, nie gardzę również trzynastoma sylabami.

Pojawiła się jednak wartość dodatkowa – HAIKU.

Tylko Japończycy – skażeni miniaturyzacją, mogli wpaść na pomysł gloryfikowania Słowa w totalnym  jego skondensowaniu. Dzisiaj – haiku piszą poeci, pragnący utrzymać się na fali przeżywania Słowa, pragnący zrozumienia,  dotarcia do czytelnika, który nie ma czasu na wygadaną poezję. Podsuwają wysublimowaną formę prosto z kraju kwitnącej wiśni, oszczędną w kategoriach: chytrości, mądrości, walącą w łeb przeżywania rzeczy codziennych – tak prosto, zrozumiale w kanonach filozofii – zupełnie pośpiesznie,  niecodziennie.

Moje HAIKU – wybrane z czterdziestu utworów gatunku literackiego którego do dnia dzisiejszego dotknąłem –  to :

      X  X  X

Biegłaś po łące…

Nagość zielonej pory

– w moje ramiona.

Zapraszam do wyrażania swoich odczuć , opinii na temat haiku.

Zachęcam do odwiedzin kategorii –  WIERSZE, AFORYZMY, FRASZKI – gdzie za chwilę urodzę wiersz.

Mam nadzieję, iż poród będzie bezbolesny – dla mnie,  jak również  dla Was –  chrzestnych matek i ojców wiersza.

Pozdro !!

Obiecane dwa intra, które po wstępie kreowały poszczególnych bohaterów sceny muzycznej.

ŻYWIOŁY MUZYKI – POWIETRZE

Bezpieczne przestrzenie ciszy oddechu.

Groza cyklonu…

Wiatr – szumną melodią,

płynie w przeżywanie piękna.

Żagle dusz jutrzejszego dnia,

wypełnia szaloną zielenią nadziei.

Dzisiaj!

Teraz!

Huraganem nadziei – porywa nas:  COSMIC GATE.

ŻYWIOŁY MUZYKI – WODA

Życie i śmierć.

Morza, oceany – w pogardzie słoności łez.

Pianissimo strumyka…

Klawiatura kamieni

oswajana cierpliwie w gładkość dotyku.

Ty – siłą swych ramion,

przezwyciężasz złowieszcze wiry wzburzonych rzek.

Koło ratunkowe rzuca: –   BASTO.

Z uwagi na fakt, iż wielu uczestników KUCHNI BOGA – 2012 zwróciło się do mnie o opublikowanie intr, które mgnieniem chwili przeżyli bezpośrednio na imprezie we Wrocławiu w Hali Stulecia, mimo, iż jak kiedyś wspomniałem – noszę się z zamiarem wydania książki z tekstami poświęconymi tym wspaniałym imprezom – / gdyby nie zawierała wspaniałości – na pewno bym w niej nie zaistniał / – pragnę podpisując się pod ich życzeniem – opublikować na swojej stronie, przynajmniej część, wybiórcze teksty intr, skupiając się na przytoczeniu wstępu w MUZYKĘ ŻYWIOŁÓW  i dwóch tekstów dotyczących zupełnie wybiórczo -/ pierwszych z brzegu /-  POWIETRZA  i  WODY. Oto strofy, których ja sam, uczestnicząc w spektaklu, słuchałem z mrowiem na plecach. To nie tylko zasługa siły mojej poezji – / mam taką skromną nadzieję/i  studyjnego nagrania mojej recytacji . To również, a może przede wszystkim, efekt wspaniałej współpracy z  zespołem młodych, wspaniałych, cholernie wrażliwych na sztukę ludzi. Dosyć gadania!   Konkrety !!

MUZYKA ŻYWIOŁÓW

/ wstęp /

Człowiek!!

Ziarnko piasku w klepsydrze Świata Przeogromu.

Przesiewany dobrem – złem.

Kropelka dżdżu,

spadająca w nieprzebrane pokłady doznań.

Człowiek!

Iskra na huśtawce wiatru.

Gaśnie popiołem by wybuchnąć żarem,

do grzechu wyparowania.

Łuk tęczy…

Kolory radości spinają Niebo z Ziemią.

Fatamorgana ?

To Muzyka spada ulewą, w suszę zagubionych serc.

To Taniec, ożywczą wilgocią barw,

żywiołami marzeń, strąca w otchłań przeżywania:

– Radości

–  Dobra

– Miłości

– Wybaczenia

Jest trochę późno. Siedzę nad nowym wierszem. Obietnicę dwóch intr:  COSMIC GATE – Powietrze i  BASTO – Woda, spełnię      w dniu jutrzejszym.

Do zobaczenia w POWIETRZU i WODZIE.