Zygmunt Dekiert – strona autora

Dzień wczorajszy – spędziłem w Poznaniu dyszącym skwarem lata, powalającym temperaturą rozgrzanych chodników. Załatwiałem wiele spraw natury służbowej.

Ten dzień, zapisał się jednak  w pamięci przede wszystkim spotkaniem z moją córką.

Po prostu –  mieliśmy dla siebie więcej czasu.

Było totalne wyciszenie i apogeum burzy przeżywania,  w którym swoje miejsce znalazły nasze troski, wątpliwości, nadzieje.   Szczera rozmowa.

Dyskusja – ważna  szczególnie dla młodej, dojrzałej, pięknej kobiety, która zagubiona skomplikowaniem codziennej egzystencji, wierząc w swoje możliwości i  doświadczenie, ufając  życiowej /?/ mądrości swego ojca, powierza mu tajemnice  samotnych dni i nocy.

Osaczony życiową problematyką córki, oczekującej od ojca w miarę konkretnych wskazówek, rad w kontekście:  jak dzisiaj żyć, gdzie szukać prawdziwych przyjaciół, jak osiągać cele wcześniej nakreślone, znaleźć bratnią duszę …

Cieszę się z otwartości umysłu mojej córki.

Cieszę się bardzo – z zaufania jakim mnie obdarza.

Po długiej, szczerej rozmowie,  pod parasolem kawiarenki przy Starym Rynku, dzisiaj, zupełnie ad hoc, odpowiadam – wierszem.

Tylko tak może odpowiedzieć ojciec, który właśnie dzięki córce, został zakuty w kajdany POEZJI.

               PODRÓŻ

TOBĄ  TYLKO –  JEDYNA

– córce –

Po drogach

– prostych jak spojrzenie

Po dróżkach

– krętych pajęczyną myśli

Przez mosty

zwieńczone tęczy majestatem

Po kładkach

chybotliwych aury zmiennością

–  iść  myśli swobodą

–  brnąć  serca zwątpieniem

–  pełzać  w błocie nadziei

poza kres  widnokręgu  zafajdanego życia

by wypluć gorzką ślinę cudu

–    Świata wyzwolenia 

Można pytać

– na co

– po co

– dlaczego…

Można uciec w tajemnicę  złota alchemików

Szczęście przyjdzie samo

Po cichutku dotyknie twych warg

miłości karminem

–

Tak się składa, iż osobiście nie mogę uczestniczyć w  przyjęciu, z okazji imienin wspaniałej poetki, mojej sympatycznej koleżanki

– Marii  Magdaleny Pocgaj.

Stąd wiersz, który od hoc  otwiera, jednocześnie z poetyckim oka przymrużeniem zamyka to – co w Jej twórczym życiu –  /wobec mojego osądu/ – najważniejsze.

                              ABSTRAHUJĄC

    Marii Magdalenie Pocgaj-  w dniu imienin 

Ty –

najlepiej rozumiesz ciepło…

Ciepło

do granic temperatury

miłości wrzenia

Złotem lnu włosów

dojrzałością karminu ust grona

odnajdujesz słowa wyznań

nie do końca spełnionych

marzeń ułomnością

Ja –

twoim wierszem

brnę w świat cherlawej tajemnicy miłości

Tulę strofy

tęczą wczorajszego uśmiechu

Trwam ekstazą  zatracenia różańca  jarzębiny

Echo przemijania toastów

przytula nas

lata niespełnieniem

Marii Magdalenie Pocgaj – w dniu imienin – Zygmunt.

Łączę pozdrowienia dla uczestników biesiady, którzy jak ja, kochają Marię Magdalenę !!!!!!

Siekierki Wielkie – 22 – 07- 2014 r.

Jak wspomniałem, pojawiają się sympatyczne głosy, gloryfikujące mój pomysł. Jeżeli niektóre tematy powtórzone zostaną, to nie sprawa błędu, niedopatrzenia autora, lecz innego spojrzenia na rzeczywistość przez odbiorców moich tekstów,  tamtym czasem – wyśpiewaną.

Nadchodzą nowe teksty – propozycje modyfikacji, które dla mnie stanowią konkurencyjne źródło inspiracji, w kontekście skojarzeń proponowanych przez czytelników.  To swego rodzaju satyryczna  polemika, tak pożądana za parawanem  upalnych, lipcowych dni.

Dla przykładu, AGNIESZKA  – proponuje własne skojarzenia – w sferze modyfikacji znanych tekstów piosenek:

– Za tę noc, oddam ... – wszystkie zbędne kilogramy.

     /Na takie  – dictum- mogą pozwolić sobie wyłącznie grubasy!  Jak znam Agnieszkę – to chodząca reklama socjalizmu, z marnym widokiem na przyrost tkanki tłuszczowej, w świetle dobrobytu uwolnionego rynku/.

– Miłość ci wszystko wybaczy... – frajerom dziękujemy.

– Wolność, kocham i rozumiem… – dla Ciebie, miejsca w sercu brak.

Tak się zdarza, że sens publikowanych wersów, oddaje rzetelność codziennych refleksji, pragnień, dążeń, itp. O rozczarowywaniach, będąc rozczarowany – nie wspomnę, ufając w lepsze jutro. Może napiszę wiersz tryskający optymizmem ?

Kto wie ?

Moje  wersje modyfikacji, w odniesieniu do proponowanych, /zachowując chronologię/ – brzmią :

– Za tę noc, oddam… – co przegrałem w kasynie.

– Miłość Ci wszystko wybaczy… – i tak muszę iść do spowiedzi.

– Wolność, kocham i rozumiem… – siódme poty, przy piłowaniu krat. 

Stała czytelniczka mojej strony – BARBARA – przysłała swoje propozycje:

– Jutro będzie dobry dzień … – emerytura na koncie.

– Pamiętasz, była jesień… – wtedy zardzewiałeś.

– Czeko, czeko, czekolada… – oj, będzie dłuższe posiedzenie.

Moja riposta:

– Jutro będzie dobry dzień… – teściowa wyjeżdża.

– Pamiętasz, była jesień… – oddaj pieniądze za zgubione parasole!

– Czeko, czeko, czekolada… – orzeszki dla Ciebie.

Niech zabawa trwa !!!

Zapraszam do satyrycznej dyskusji.

Biorąc pod uwagę podpowiedzi płynące z komentarzy do moich modyfikacji testów – piszę teksty swoje:

Miłość Ci wszystko wybaczy … – pod znakiem zapytania kolejna zdrada.

Wolność. Kocham i rozumiem … –  nie rozumie miłości ptak.  Wolny…

Dziękuję Agnieszce.