Zygmunt Dekiert – strona autora

Mój wieczór autorski, w Bursie Nr 1 w Poznaniu przy ulicy Krakowskiej 17 – przeszedł do historii.

Nie sądziłem, że spotkam się z tak licznie zgromadzoną młodzieżą.  Zdaniem Pani Dyrektor – zapisało się 17 osób – przybyło znacznie więcej. To bardzo miłe, szczególnie gdy wygłaszanym wierszom towarzyszy skupienie i autentyczne ich przeżywanie. Tak było w kameralnej sali, gdzie moje utwory błądziły wśród zapalonych świec, by dotrzeć ciepłem Słowa – do słuchaczy.

Padały  pytania związane z procesem twórczym, doborem tematyki wiersza, inspiracji itp.

Ze swej strony – dziękuję przede wszystkim za wspaniałą atmosferę ciszy, w której moje wiersze mogły rządzić niepodzielnie. To się czuje! Serdeczne podziękowania za wygłoszone laudacje, piękny dyplom – podziękowanie, za wspólnie spędzone chwile, wierszem nasycone.

Dyrekcji i Gronu Pedagogicznemu, gratuluję sympatycznej i wrażliwej młodzieży.

Cóż ?    Może do zobaczenia listopadem –  2015 ?

Przecież to – za chwil kilka!

Poezja poznańskiego poety – Marka Słomiaka, budzi ze snu PRAWDĘ.  Logos poety – Słowo wierszem uszanowane wielce, przemierza proste drogi zasnute misternie tkaną pajęczyną mgły przeżywania piękna, miłości i przede wszystkim – mądrości.

Wydana przez autora książka pt. „Psalmy światłości strzegące” –  zawarte w niej utwory, jednoznacznie postawioną wyżej tezę – potwierdzają.

Zapisane na pięciolinii sacrum nuty wierszy, wybrzmiewają harmonią doznań, niosą w świat przeżywania własnego wnętrza, odkrywają wrażliwości na ten czas drzemiące pod kołdrą zobojętnienia, często ignorancji prawd wszelakich.

Poeta w jednym z wierszy -/bez tytułu, str. 33/ – głosi :

…….

w przedziwnym krajobrazie tkwisz

sumieniem niczym kołek wbity

na amen pacierzem przymierza

codziennych tęsknot z prawdomównością

zadaną od urodzenia

…….

Przytoczony fragment utworu, uzmysławia potrzebę dążenia do PRAWDY /- zadanej od urodzenia-/, która być może stanie się początkiem tak bardzo potrzebnej, PRAWDZIWEJ NORMALNOŚCI.

Wielka szkoda, że z przyczyn obiektywnych, nie będę mógł uczestniczyć  27 bm. – wieczorową porą w spotkaniu z Markiem Słomiakiem, którego Słowo wypełni piękne wnętrza Poema Cafe.   W tym właśnie czasie  wystąpię z własną poezją, która adresowana będzie do młodzieży – mieszkańców Bursy Nr 1 w Poznaniu, przy ulicy Krakowskiej.   Sprawę – na pewno zrekompensuje fakt, jeżeli będzie to dla mnie i co najważniejsze – moich słuchaczy, PRAWDZIWE PRZEŻYWANIE SŁOWA.

Dla poety – Marka Słomiaka – mój wiersz jak usprawiedliwienie:

INTERPUNKCJA

           PRZEŻYWANIA

/Markowi Słomiakowi/

Trwasz kropką powagi

w naiwności obietnic

Bałamutnym przecinkiem

w rozwiniętym zdaniu pragnień

Gardzisz wykrzyknikiem przemijania

Uciekasz

w cichą prawdę wiersza

wielokropkiem marzenia

– wyśpiewaną

          BEZSILNOŚĆ

SUPLEMENTÓW DIETY

Deszcz

Wiatr

Mgła

W mrocznym tunelu jesieni

spotkałem ciebie

Miałaś na imię

– G r y p a

Właśnie to spotkanie, psuje, wręcz kładzie na łopatki moje plany, na dziś i jeszcze parę następnych dni. Tak bardzo chciałem uczestniczyć w klubowej imprezie w Dąbrówce i zapoznać się z bieżącą twórczością Bogny Hołyńskiej, która w ostatnim okresie, bardzo rzadko gościła w Literackim Klubie, a moim skromnym zdaniem , należy do grona bardzo ciekawych, literacko ugruntowanych, młodych twórców.

Obiecująco zapowiada się -/w tym samym czasie i miejscu/ – zderzenie z : Janem K. Adamkiewiczem i Andrzejem Ogrodowczykiem.

Liczę na to, iż koleżanki i koledzy, podzielą się swymi wrażeniami ze spotkania, z wygrzewającym pod kołdrą swe rozdygotane ciało – Zygmuntem, śląc informację:  zygmuntdekiert@wp.pl , lub skomentują ten wpis na mojej stronie.

P.S.

Pozdrawiam prowadzącego spotkanie – Jerzego Grupińskiego i wszystkich biorących w nim udział, a więc tych, którzy na swej drodze nie spotkali -/na swoje szczęście/ – Pani Grypy.

     JOLANTA I STANISŁAW

  WIERSZEM W POEMA  CAFE

Jolanta i Stanisław…

Małżeństwo w okowach literatury

Wśród starych zegarów Stanisława

sreber małżonki

jaśnieje pięknem

na chwałę Kultury

Talent

Pasja

Nigdy nie minie /!/

Trwa tajemnicą uśmiechu

zaklętą w Jolanty bursztynie.