TYLKO TEN JEDEN
NA WYŁĄCZNOŚĆ SUMIEŃ
Czas…
Okaleczony brakiem macierzystego portu
szukając światła morskiej latarni
płynie pod banderą
pierwszych kwileń
młodzieńczych marzeń
pragnień
znaczonych dojrzałością
Wiatr więziony w żaglach
rozstań
powitań
Czas…
NIEPODZIELNY
Godziny
Dni
Miesiące
Lata
Profanacja
– na użytek własny
Niech Nowy -2015 Rok, płynie wolnym nurtem samej szczęśliwości!!!
S A M B A
Nasze miasto
tańczy smrodem spalin
wulgaryzmem chodników
zgrzytem tramwajowych kół
Tulisz się
obawą warg
na wiór wysuszonych
ciałem
wystygłym do dreszczu
odmrożenia duszy
Słupkiem rtęci
nieruchomych bioder
spadam
w karnawałowe szaleństwa
R I O
Wspaniałej – SYLWESTROWEJ zabawy – życzę!
Czas.
Płynie…
Zagubieni przemijaniem, w subtelnie tkanych pajęczynach pamięci, dotykamy tajemnych obszarów piękna. Nieuchronnie przemijając, pozostawiamy trwały ślad, nadzieję na jego odradzanie.
Dotykamy marzeń, nie do końca spełnionych. Wypatrujemy słońca w pochmurne dni, przywołujemy miłość, która gdzieś tam w odległych latach, przepadła z Twojej, mojej winy…
Czy w chwili jej spełnienia, innego w aureoli doznań zaszuflatkowania życia, byłbyś dzisiaj bliżej szczęścia, życiowego spełnienia ?
Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy.
Samo życie, w glorii dokonanych wyborów.
Ty wybrałeś, wrzucając kartkę przyszłości do urny nadziei. Wybór – od serca, liczony życiową doskonałością, spełnieniem marzeń, po wsze czasy twego istnienia na tym ziemskim padole.
Czas.
Płynie…
Nie ma zwyczaju – wybaczać.
Z okazji nadchodzącego NOWEGO ROKU – mój wiersz, który powrotem do przeszłości, przyszłość przywołuje:
WRÓŻBA
Zerwane kartki z kalendarza
układam w pasjans dni szczęśliwych
W zapachu choinki
szukam ostatniej karty
– damy kier
Nieprzebranych pokładów miłości w NOWYM ROKU, życzy wszystkim miłośnikom poezji – /nie tylko mojej/ – skromny, wiersze piszący Zygmunt, obchodzący imieniny tylko jeden, jedyny raz w roku, pozostający w zazdrości o: Jana, Józefa, Mariana, nie istniejących w życia kalendarzu – żadnym wierszem.
Cóż!
Samo życie!
ZDARZENIE
Siedzieliśmy okrakiem
na przeciwległych końcach księżycowego rogala
Wtopieni w miarowy rytm kołysanki planet
uczepieni zimnej przeciwwagi gwiazd
zagubiliśmy granicę nocy – dnia
Nie obroniłem cię przed PEŁNIĄ…
Błądzisz teraz bezdrożami odległych galaktyk
Czasami nocą zaglądasz do okna
Przemycasz srebrny promień tamtego księżyca
– Rankiem odnajduję go we włosach
Życząc spokojnych, rodzinnych Świąt i szczęśliwego Nowego Roku – wszystkim, którzy kochają – lub za chwilę pokochają poezję, wiersz, jakże bliski naszej mentalności:
WIGILIJNA PODDAŃCZOŚĆ
Przy jednym stole z karpiem,
rozmawiamy jak Ryba z Polakiem.
Karpia sumienie szarpie :
„Zważaj kochany na ości!
Mam je nie byle jakie”.
Czułe słowa.
Jestem Twoim sługą.
Za troskę, wrażliwość wielką,
sięgam po porcję karpia drugą.
Lubi pływać…
Rozglądam się za butelką.
TAK ŁATWO SIĘ ODNALEŹĆ
Wszechświat…
Pulsuje tajemnicą
Tętni Słowa poszukiwaniem
Twoja dłoń w mojej dłoni
Bez bojaźni wędrujemy
po roziskrzonych piaskach
dróg zagubionych galaktyk
Do utraty tchu
krążymy po orbitach
odległych planet
Nasze senne marzenia
kolejnym świtem dotykają Ziemi
spełnieniem wczorajszego pocałunku
UPADEK
Nagość drzew
Ostatni liść
w trzepocie przetrwania
Po
huraganach
powodziach
gradobiciach
– pokój na Ziemi
Liść spada
zardzewiałą nadzieją
LAURKA ŚWIĄTECZNA
Śnieg…
Białym puchem
okrył to co cieszy
co boli
Kolęda brodzi w śniegu…
Niech życzenia
spełniają się powoli
– w przedświątecznym
składane biegu
UFNOŚĆ
Smutki
rzeźbione kroplami deszczu
Szarość jesienna
zatacza nostalgii krąg
Za oknem sikorki szczęśliwe słoniną
W ciepłym przytulenia dreszczu
– szukamy słońca
Tylko na chwilę
chłodu godziną
wypadło z naszych rąk
PS
Tak w nawiązaniu do świątecznego nastroju…
Czy jest coś piękniejszego od słońca wspinającego się na drzewa, białą szatą śniegu otulone ?
Czekamy… A nóż – widelec…
To już dzisiaj, o godzinie 18 – tej, w „DĄBRÓWCE”, tradycyjne spotkanie – Wigilia Klubu Literackiego.
Życzenia, opłatek, wiersze i opowieści. Homilię wygłosi – Stanisław Adamkiewicz, kolędy i poezja śpiewana – Tomasz Kapitańczyk.
Wigilijne spotkania, to okazja do dyskusji o literackich dokonaniach członków Klubu /i nie tylko/ – snucie planów na przyszłość, zawsze w optymistycznym wymiarze.
Jestem przekonany, że rok 2015 – ty, przyniesie nowe, świetne wiersze i świetną prozę.