RAZEM TYLE LAT
Jak cię wyśpiewać…
Nuty słońcem porażone
na pięciolinii doznań
w tańcu opętania
wirują naszą
wiosną
latem
jesienią
Wyśpiewam cię
srebrem włosów
wplecionych w biel śniegu
ostatniej zimy
– radością gorąca przytulenia
Marek Słomiak swój piękny wiersz / bez tytułu /- rozpoczyna:
i jak ciebie pisać
– freskiem włosów w prześwicie słońca
czy słońcem wydobywającym z ust promyk słowa
….
TAK I NIE
TRZY RAZY „P”
Gdy wiekiem zdrowiem skołowany
rzucisz
– picie
– palenie
– również to na „p”
co niesie radosna chuć
trzy inne „p”
możesz jednością ocalić
by życie swe nadal okraszać…
Savoir – vivre z lekka naruszając
– pomyśl jak
– pluć
by nie
– przepraszać
MIŁOŚĆ ZRANIONA
Niebo błękitem spłakane
– studnią tęsknoty
Konwalie
dywanem bieli pytają
o niewinność zapachów
Z różą w dłoniach
drogą znaczoną niedorzeczną symetrią
słońca – księżyca
biegnę w zawiłe proporcje
TY – JA
Kropla krwi na wargach
WYPATRUJĄC
Dryfują znaki zapytania
Lodowe góry niedomówień
Horyzont oddalony głodem
pocałunku
Spadam
z bocianiego gniazda
DYLEMATY
MITAMI ZNACZONE
Modlitwa mitów…
W świątyniach przeżywania antyku
– obrzędy rytualne
Przemożne helleńską tajemnicą
rozrzucone na równinie Argolidy
nagie heroizmem otwartej przestrzeni
Zeus – czy Hera …
Hera – czy Zeus /?/
Król Fejdon…
Pieniądz
ustanowiony miarą
przyszłego dobrobytu
Mądrość okrutnie
schwytana w sieć dobrodziejstw
nadchodzących dziejów
mierzona kreskami liniału
przyszłych gotówkowych rozliczeń
Apollo – w Hery niełasce
Ten sam – w źrenicy Zeusa
bardziej niż rodzony Ares
Zeus – czy Hera
Hera – czy Zeus/?/
Tajemnica
po drugiej stronie lustra
niedostępna życia naszego dorosłością
Nasz świat
bóstwami wyobcowany
Poezja antyku
przez próg pieśni człowieczeństwa
tętni przetrwaniem kolejnej raty
– jutrzejszego dnia
PRZEMINĘŁO
Przytuleniem oddalona
zastygłym grymasem uśmiechu
echem zapomnianych słów
nadziei płonnym zatraceniem
w woalu porannej mgły
– idziesz do mnie
Sukienka zielenią wilgotna
Czerwień pocałunków
słońca zachodem
… bezpowrotnie
NIEWINNOŚĆ
PRZEWROTNA
Moje uśmiechy
kolorami wiosny pogubione
Szara podróż samotności
w oczekiwanie lata
Twój cień
moim cieniem niedościgniony
Nasze odbicia w kałuży jesieni
Miniatura gorąca szeptu
mroźnym uściskiem podróży
w lata oczekiwanie
Twój cień
grymasem ciepła
– wystudzony
RAJSKA WĘDRÓWKA
Błądzę kolorami kwiatów
wiśni
czereśni
śliw
Kwiatami obsypane jabłonie
Ty
pośród pszczelich psalmów
– święta