Zygmunt Dekiert – strona autora

Wczorajsze spotkanie w wiekowej Wierzenicy gm. Swarzędz, dla uczestników było wspaniałym przeżyciem. /Odsyłam do internetu – WIERZENICA – i wszystko będzie jasne/. Oto mój wiersz o tej urokliwej, nasyconej historią, tonącej w zieleni – miejscowości, która wczorajszego dnia gościła nas swoimi wiekowymi dziejami i wierszami głoszonymi przez poetów. Podziękowania należą się Proboszczowi parafii oraz Włodzimierzowi Burzyńskiemu, który wraz z małżonką wspaniale prowadzili uczestników spotkania  po ścieżkach i drogach historii Wierzenicy.

WIERZENICA

Wieki historii

w annałach zapisane

Z drewnianego kościółka

św. Mikołaj spogląda na karczmę

krytą strzechą

Uschnięta sosna w przetrwania euforii

wciąż żyje Zygmuntem Krasińskim

nadal szumi słowa Jego echem

To tu kolebka polskości

sygnowana pamięci pieczęcią

To tu dym tradycji

pięknem przyrody

mądrością człowieka

unosi się do nieba

Tamtych stuleci wonie

przeżywaniem nęcą

Czas historią zastygły…

Na własne oczy

zobaczyć to trzeba!

 *   *   *

Liczyć na cud,

to takie cud-owne.

*   *   *

Do lamusa pragnął

przykazanie złożyć – twierdząc,

że  cud – ownie jest cud – zołożyć.

   *   *   *

Można stwierdzić bez pudła.

DIETA CUD – to farsa.

Cud – ownie nie schudła…

Na pyzach omasta.

POCZEKAĆ NA CUD

Przyszłaś znikąd

Sama byłaś nicością…

Wiatru martwym powiewem

w noc bezwietrzną

promykiem słońca

chmurą unicestwionym

szeptem samotności

w tumanach wrzawy

nagą prawdą

cudu niedokonania

Pod lawiną zagubienia

twoja twarz przy mojej twarzy

NOWOBOGACKI

Może ktoś rozsądny powie,

skąd wór pełen pieniędzy,

gdy pusto w głowie??

WIARA

W USTAWIONYCH KOLESI

Wolnego rynku entuzjasta.

Trzos pęcznieje, konto wzrasta.

Sam do góry brzuchem leży.

Niezmiennie w układy wierzy.

INSTYNKT

SAMOZACHOWAWCZY

Gdy wiatr

wiatrem być przestanie

słońce słońcem

deszcz deszczem

nadejdzie pora na pytanie

Co jeszcze się zdarzy

– co jeszcze /?/

Może serce nie będzie już sercem

ciało ciałem

dusza duszą

W kosmicznej ukryte sferze

w metafizycznej na ziemi poniewierce

– PIĘKNO /!/

Przetrwa…

Piękna –  nikt nie zabierze

IKAR OCALONY

Kupił płetwy.

Jak ryba czuł się w wodnym świecie.

Chciał kupić skrzydła i poczuć się ptakiem…

Nie było skrzydeł w supermarkecie.

PEJZAŻE

GRZECZNEGO MAŁŻEŃSTWA

Cały tydzień bąki zbijałeś,

mężu mój drogi.

To wina Twej kuchni,

żono kochana…

Przez cały tydzień – leniwe pierogi.

PIĘKNO, MARZENIA

W TYGLU ZAGADKI PRZEŻYĆ

                *    *    *

Z lotu ptaka, świat wygląda piękniej…

Skoczył.  Zapomniał o skrzydłach.

                 *    *    *

Marzeniami stąpał po ziemskim padole.

Zdarte buty powierzył szewcowi.

           *    *    *

Miał wiele p r a g n i e ń.

Zmarł z odwodnienia.

          *    *    *

Dopiero po E K G

dowiedział się, że ma serce.

       *    *    *

Była dla niego – całym światem.

Z geografii  – nigdy nie był orłem.

MIRAŻ POKUTY

Dotyk szaleństwa

Pieszczot zniewolenie

Rozrzucone grzechy nocy

Dywan

Łóżko

Fotel

Świt

witam modlitwą

– ciemności