PODGLĄDANIE
Hamak wypełniony twoim bezruchem
na zerowej amplitudzie zawieszony
Liście drzew oczekiwaniem nieruchome
Ptaki w locie zastygły
Źdźbła traw wspięte na palcach ciszy
wypatrują powiewu wiatru
Rozkołysze hamak
Włosy odpłyną złotą chmurą
Odkryją tajemnicę nagiego ciała
– na ołtarzu słońca
ILUZJA
WIECZOROWĄ PORĄ
Podaruj uśmiech
Ogrzeję go w dłoniach
karminu słodyczą
Daruj spojrzenie
Cierpliwością niebiańską
przytulę…
Nieśmiałość ust czerwieni
w błękicie oczu zatopiona
po kres agonii słońca
w odmętach czarnej kawy
– nadzieją niedopitej
POSZUKIWANIA
Ochrzczono mnie Zygmuntem…
Szczodrze obdarowano drugim imieniem
– Jerzy
Kroplą wody święconej
grzechu odpuszczeniem
w marność ziemskiej egzystencji
spłynąłem bezwiednie
Gładkość chodników…
Wyboistość kocich łbów…
Igła kompasu życia
w ciągłym wirowaniu
Sztormy niepewności
imionami czasu
w natury przetrwanie
SPIESZMY SIĘ KOCHAĆ…
Drzewa pozostaną nade mną…
Krzewy
pnącza
z mojej winy opuszczone
do domu wtargną szukając faceta
który nie bił żony
miłość rozdawał na prawo i lewo
żałował obietnic niedotrzymanych
słabości rzucał na szale ułomności człowieka
ważąc je nadzieją lepszego jutra
Pajęczyną dzikiego wina zniewolona
na klawiaturze telefonu
wygrywasz 1 1 2