Zygmunt Dekiert – strona autora

„POZA HORYZONTEM” – książka poetycka, której egzemplarz pilotażowy trzymam w dłoniach, po wnikliwym przeglądzie – /błędów nie ujawniłem/ – została przeze mnie zaakceptowana do druku. Zdaniem szefa wydawnictwa, prawdopodobnie jeszcze w tym tygodniu zostanie drukowana w uzgodnionym wcześniej nakładzie. Zachęcam do odwiedzenia strony Wydawnictwa Kontekst – zakładka „zapowiedzi” – aby w tym trudnym – pandemicznym czasie, oderwać się od smutnej rzeczywistości i pozytywnie nastawić  na odbiór Słowa, które przeniesie odbiorcę w inną, optymistyczną rzeczywistość, która tam – poza horyzontem.

Słowo, stało się ciałem. 

Cóż – ciałem częściowo zamaskowanym, zdezynfekowanym chemicznym środkiem bakteriobójczym, posadowionym w odpowiedniej odległości od ciała drugiego. Wywołane po wielu miesiącach stagnacji spowodowanej pandemią spotkanie literatów przypisanych „Dąbrówce”, odbyło się w ubiegły wtorek w Domu Kultury „Dąbrówka” na os. Bolesława Chrobrego, w sali lokalu gastronomicznego „Cezar”, który w niedalekiej przeszłości  zakończył serwowanie pysznych dań dla konsumentów, o dobrej kawie nie wspomnę. Spotkanie – w ograniczonej  liczbie uczestników, / trzydzieści osób zarejestrowanych wcześniejszym zapisem/- prowadził  Jerzy Grupiński, który od lat pięćdziesięciu trwa wytrwale przy sterze statku –  „DĄBRÓWKA”, dbając o właściwy kurs literackich dokonań załogantów.

Głównym tematem spotkania była prezentacja antologii pt. „DAJĘ SŁOWO”, wydanej na cześć tego wspaniałego jubileuszu. Tu należy się wtrącenie dotykające historycznych dziejów  Klubu Literackiego „Dąbrówka”, który 35 lat funkcjonował jako C.K.”ZAMEK” w Pałacu Kultury, a po relegacji z tej placówki za sprawą „nowego porządku”, od 15 lat korzysta z życzliwości i dużego wsparcia Piątkowskiego Centrum Kultury „Dąbrówka”. Stąd aktualna nazwa klubu.

Wydana z okazji jubileuszu antologia, to spory objętościowo tom zawierający wiersze, prozę  46 literatów, którzy pozostają, lub pozostawali w przeszłości związani z klubem. Pozycja znaczona tak doniosłym jubileuszem, została wydana z wielkim pietyzmem. Fotografie autorów, nota biograficzna i afirmacja twórczości w postaci kilku wierszy lub prozy. Na uwagę zasługują motta poprzedzające utwory prezentowanego literata, wyjęte z tekstu Jego utworu. W moim przypadku motto popłynęło puentą wiersza pt. „Poczekać na cud”, które wybrzmiało – „Pod lawiną zagubienia moja twarz przy twojej twarzy”.  Szczególną uwagę zwracamy również na zamieszczone w drugiej części antologii zdjęcia pochodzące z prywatnego archiwum Jerzego Grupińskiego. Widzimy: Ryszarda Milczewskiego-Bruno, Stanisława Barańczaka, Edwarda Balcerzana, Andrzeja Babińskiego, Witka Różańskiego, Marka Obarskiego, Ryszarda Krynickiego i wielu innych, którzy godnie zapisali się na kartach polskiej literatury i pozostawili swój ślad w klubie literackim, który dożył lat pięćdziesięciu.  Wspomniana część antologii, niesie również portrety literatów, którzy odeszli w zaświaty, wykonane przez Zbigniewa Ikonę Kresowatego. Publikacja ukazała się pod patronatem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, zasługą Jerzego Grupińskiego, Łucji Dudzińskiej i Edyty Kulczak. Przebieg spotkania nakreślony przez Jerzego Grupińskiego, polegał na przedstawieniu autora, który zaistniał w antologii oraz sprowokowanie literata do przeczytania wiersza bądź fragmentu prozy Jego autorstwa, „wyłowionego” z antologii. Uczestnicy spotkania oprócz trzech egzemplarzy wydanego dzieła, otrzymali również uśmiech Jerzego Grupińskiego z życzeniami zdrowia, zdrowia, pięknych wierszy i ciekawej prozy. Nie będę odosobniony jeżeli dodam skromnie i podkreślę to z całą mocą      –      JURKU, Tobie również: zdrowia, wspaniałej jak dotychczas kondycji, pięknych wierszy i dalszych  podbojów wierszem – ku chwale  literatury i satysfakcji członków Twego Klubu.

Mówiłem ja – Zygmunt.

P.S.

Ponieważ złym stanem  zdrowia zostałem zmuszony do rezygnacji z kierowania własnym samochodem, od paru lat jestem zdany na komunikację miejską. Tu okazja by podziękować Danucie i Andrzejowi Dachterom za to, że nie musiałem wieczorową, dżdżystą i wietrzną porą wracać po spotkaniu w Dąbrówce: tramwajem, później dwoma autobusami przez Swarzędz do Siekierek Wielkich. W czasie wspólnej podróży samochodem, zza kotary maseczki, okazja wymiany zdań na temat spotkania. Bilans dyskusji – pozytywny nad wyraz. Dzięki  życzliwości wspaniałych przyjaciół, zostałem podwieziony pod sam dom w Siekierkach, gdzie wśród nocnej ciszy kontemplowałem jeszcze kilka tekstów autorów, których najbardziej cenię.

Danuto i Andrzeju.

Niech szczęście Wam sprzyja! Płynie pięknem natury i miłością do ludzi!

HEJ, SOKOŁY. Wraz ze mną  w szponach przepastnej codzienności, unosicie  50 lat klubu literackiego, na niebiańskie łąki poetyki naszej  – tak bardzo.

Mówiłem ja – Zygmunt.