Zygmunt Dekiert – strona autora

Jutrzejsze – środowe popołudnie, niesie zapowiedź spotkania poetów i sympatyków mowy wiązanej w Kawiarni Artystycznej – PoemaCafe. Spotkanie organizuje Klub literacki „Dąbrówka” z Jerzym Grupińskim na czele. Program niezwykle bogaty. Swoje nowe książki poetyckie zaprezentują: Anna Landzwójczak – ” Wystarczy kliknąć”, Radosław Grzegorczyk – „Czarny tomik”, natomiast poetka i tłumacz Kalina Izabela Zioła, przybliży książkę Igora Aleksandrowicza Jelisiejewa, ukraińskiego poety /przekład z rosyjskiego/ –  pt. „Wszystko jest przypadkiem”.  Tak się szczęśliwie składa, iż jestem w posiadaniu książki autorstwa Anny Landzwójczak – ” Wystarczy kliknąć”. Egzemplarz tego dzieła otrzymałem od autorki, podczas spotkania z poezją Jerzego Beniamina Zimnego w Pałacu Jankowice. Sam zrewanżowałem się poetce swoją najnowszą książką poetycką – „Poza horyzontem”. /Mam cichą nadzieję, że moje utwory przypadły Annie do gustu/. Wiersze Anny Landzwójczak oceniam bardzo wysoko. To dojrzała, mądra, często zabarwiona filozoficznym akcentem twórczość, wobec której czytelnik nie może przejść obojętnie. Tomik otwiera utwór, który osobiście zapisuję jako motto tego zbioru wierszy. Wybrzmiewa następująco:

         *     *     *

w wirtualnym świecie

rodzą się

wielogłowe smoki strachu

a przecież

wystarczy kliknąć

Kolejny wiersz następujący bezpośredni po nim, to fantastyczne przeniesienie świata imaginacji, obłudy w świat rzeczywisty, który swym realistycznym tchnieniem dociera do nas swym niezaprzeczalnym pięknem.

 *     *     *

pęka skorupa ziemi

wypluwa złotą źrenicę

a ucho dnia

różany płatek

cierpliwie zbiera

rosę dźwięków

Sami decydujmy – jaki świat jest nam bliższy. W przypadku poety, sprawa wydaje się bezdyskusyjna.

Początek spotkania w PoemaCafe – godzina 18 – ta.    Z uwagi na reżim sanitarny – obowiązują zapisy.

Dzięki internetowi, możemy na bieżąco śledzić bieżące publikacje niesione za pośrednictwem periodyków literackich. To wielka sprawa, szczególnie ważna w dobie pandemii. I tak, ostatni numer  PROTOKOŁU KULTURALNEGO, niesie nam wiersz poetki Bogny Wiczyńskiej, utwór bez tytułu, traktujący o wielkiej miłości do dziecka, które za sprawą szczęśliwej matki, jest od samego zarania przygotowywane do późniejszego postrzegania świata. Bognę –  jeszcze jako młodziutką dziewczynę, poetkę, która już wtedy – /i tu przywołanie opinii szefa Klubu Dąbrówka – Jerzego Grupińskiego/ – prezentowała wielkie zdolności nietuzinkowym oglądem słowa w swych wierszach,  pamiętam doskonale, gdyż taka osobowość, taki talent, nie mógł pozostać – niezauważalny. Był czas, gdy Bogna zarzuciła spotkania w klubie literackim. Dzisiaj łatwo mogę wysondować, iż powodowały to względy natury osobistej, czas realizacji życiowych planów, których owoce teraz, za sprawą publikowanych w internecie fotografii i napisanych wierszy  dostrzegamy i kontemplujemy. Nie ma tajemnicy. To rodzina i wspaniałe pociechy, dające radość i zadowolenie. Po tym sympatycznym wstępie, pragnę przywołać wiersz Bogny, który mówi o tym, co sugerowałem w swoim wywodzie:

Bogna Wiczyńska

   *     *     *

nie uprzedzałam cię córeczko

że z tego ziarnka którym jesteś

wyrosną dłonie stopy palce  dwoje oczu

a ja ci pokarzę

jak nimi dotykać co one mogą

zobaczyć poczuć chwycić

lecz gdy już to pojmiesz

i zechcesz wszystkiego spróbować

rękami ustami oczami

to zacznie ci brakować – to rąk

by poczuć

to oczu by zobaczyć

to stóp by uciec

Wierzę -/tak jak matka – autorka wiersza, na pewno!/ – że mimo wszystko, świat córki Bogny, okaże się dla Niej przyjazny, przed którym ucieczka pozostanie w kręgu poetyckiej wyobraźni.

Serdecznie pozdrawiam Bognę, życzę najwspanialszych doznań płynących ze szczęśliwego macierzyństwa i do zobaczenia w Klubie Jerzego Grupińskiego.

Niezwykłe spotkanie z wierszami Jerzego Beniamina Zimnego czytanymi przez Romualda Grząślewicza, przeplatanymi wspaniałą muzyką wirtuoza skrzypiec – Artura Banaszkiewicza, zaistniało wieczorową porą w Sali Koncertowej Pałacu Jankowice w niedzielę pierwszego sierpnia br. Od tego zdarzenia minęło kilkanaście dni, jednak w pamięci pozostały fantastyczne echa tego wydarzenia. W spotkaniu uczestniczyło wielu poetów, sympatyków poezji, spragnionych nowych doznań po pandemicznych restrykcjach. Na miejsce dotarłem z córką Dobrochną, wnuczką Kornelią i razem przeżywaliśmy słowa niesione wierszem i wirtuozerskie, porywające swą żywiołowością utwory skrzypka. Po spotkaniu, z rąk Jerzego Zimnego, otrzymałem najnowszy egzemplarz ReWirów, gdzie odnalazłem swój szkic literacki zatytułowany: „Ekologia w kontekście miłości do psa i nie tylko”. Jestem pełen uznania dla zespołu redakcyjnego za fantastyczne pismo literackie, niosące wspaniałe i różnorodne treści spięte klamrami: poezji, prozy, recenzji, wspomnień, reportażu, przywołaniem aktualnych wydarzeń literackich kraju i świata. Studiując poszczególne zapisy ReWirów, przypadł mi do gustu szkic Marii M. Pocgaj – „Epitafia Mówią”. Być może inspiracją do jego napisania był mój wiersz – tryptyk z książki poetyckiej POZA HORYZONTEM, któremu nadałem tytuł – „Przetrwać przed oknem życia”, który niesie puentę: za szybą spłakaną deszczem – epitafium…/Literą nadziei w granicie zastygłe/. Pozostaje oczekiwanie na następny – siódmy numer kwartalnika.

W dniu dzisiejszym podążam do NOT – u, na kolejne spotkanie  SŁÓW – MIARKI  poety, członka ZLP oddziału poznańskiego – Stanisława Chutkowskiego, który tym razem przedstawi wspaniałych literatów: Jolantę i Stanisława Szwarców. Początek – godzina 17 – ta.

,