Zygmunt Dekiert – strona autora

Wierzyć się nie chce, że od śmierci poety – Tadeusza Stirmera, upłynęło już osiem lat.

Data: 14 stycznia 2014 roku, dla wielu literatów, przyjaciół  Tadka, pozostanie datą smutku i żałoby po stracie poety, który odszedł tak nagle, niespodziewanie, pozostawiając stertę niezapisanych wierszem kart papieru. Tadeusz Stirmer – poeta o silnych dłoniach i sercu wrażliwym, otwartym na radość i smutek, poeta potrafiący uderzyć słowem i słowem przytulić. Wiele wierszy niesie nutę goryczy, zatrzymuje czas na granicy dokonań „działaczy”, którzy z racji swej niekompetencji i prywaty, potrafią li tylko poruszać się na płaszczyźnie destrukcji. Obok utworów dotykających „czarnej rzeczywistości” pojawiają się również takie, które niosą radość, optymizm i wiarę w lepsze jutro. Wiersz pt. „CZAS”, stanowi ewidentny przykład postrzegania wiary w człowieka, przed którym w każdej chwili, zgodnie z jego pragnieniem, może otworzyć się okno na piękno, na świat żywy, pełen kolorów, pachnący zakazanym owocem, który nie do końca musi pozostać zakazanym.

CZAS

jeżeli to prawda

że wszechświat zbudowano

językiem matematyki

że rachunki wróżą armagedon

igraszkę prędkości i czasu

jakkolwiek go pojmiesz

więc jeśli wszystko zapisano

iskrzącym alfabetem

na czole nieba to wiec

pozostało go wiele

i wszystko przed tobą –

nowy czas i światy

a teraz niespiesznie

otwórz w sobie okno

na prawo kwitnie jabłoń;

zapach – nowe życie

Miesiąc grudzień ubiegłego roku, przyniósł miłą niespodziankę. Do moich rąk dotarły egzemplarze almanachu, wydanego w Lublinie. Tytuł publikacji – „A DUCH WIEJE KĘDY CHCE”. To jubileuszowa, trzydziesta edycja dzieła – obszernego zbioru poezji religijnej, wydawanego od wielu lat przez Mariana Stanisława Hermaszewskiego. W książce zagościły wiersze 35 poetów z całej Polski. Czytam wiersz poety Józefa Barana pt. „MODLITWA POETY”, który w poetycko – refleksyjny sposób  waży temat przemijania. Pośród moich wierszy jakie zagościły w almanachu, pojawił się utwór, który darzę szczególnym sentymentem. Tytuł – ” CIEPŁO GWIAZD TYLKO TWOJE”.

Z balkonu nieba

z dostojeństwem Boskości

rozgrzeszasz serca gwiazd

oczu łagodnością

Dziełem stworzenia

po drabinie pieśni anielskich

wspinam się na szczyt

piramidy nieba

– by gwiazdy strącać

wprost do Twoich rąk

Wielkie podziękowania, gratulacje i życzenia dalszej wytrwałości, składam Panu Hermaszewskiemu i wszystkim, którzy podejmują dzieło krzewienia poezji, tym samym poszanowania i doceniania wartości SŁOWA.