Zygmunt Dekiert – strona autora

 

Jeszcze wczoraj, zaskakiwał swym nieobliczalnym, zbuntowanym talentem poetycko – wokalnym…. Jeszcze wczoraj – był sobą i takim pozostał.  Miał rację – „czas  jak rzeka płynie”.  Wielki piosenkarz, poeta, umiejący wyśpiewać to – czego inni twórcy i wykonawcy, do końca wyśpiewać nie zdołali. Pozostanie –  po kres istnienia piękna, wiarą w człowieka, w tęczę barw, które nie muszą pojawić się w odbitych słońcem kroplach deszczu.

Na  – 10 -tą rocznicę smutku, przywołam wiersz napisany przed laty. Wiersz pisany  tym, co Czesław Niemen  wyśpiewał sobą.  Wyśpiewał dla nas.

Utwór zapisany na kartach mojej książki poetyckiej  – „DYWAGACJE  OKAZJONALNE” – w pierwszym rozdziale, pt. – „TYM CO ODESZLI”.    Książka wydana w 2008 roku.

 

 PROŚBA – CZESŁAWEM PISANA

– Czesławowi Niemenowi –

 

Niemen

rzeka falą tęsknoty modra

nad jej brzegiem chwile ulotne

tamte dni w słońca blasku

hej – dziewczyno- hej

na huśtawkach napowietrznych

chmur płaszczem okryta

na parkietach – mostach

świtem na promenadzie

według wzrostu – koloru włosów

– to ty jesteś ta dziewczyna

oczy twe – usta twe

jesteś ładna – moja – jedyna

w sieni listami pachnąca

– czy mnie jeszcze pamiętasz

domek bez adresu

świat obok nas

skrzydła jasnych aniołów

żar płonącej stodoły

melodia nowa

– miłością do ludzi

wyciągam ręce

do ciuciubabki zapraszam

– nie żądam zbyt wiele

tak samo jak ty

płaczę zegara zamętem

dwie duże łzy

w Bajkału toń

wiatr w kolorowych muszlach

stoję w oknie włóczęgi cierpieniem

wychodzę na ulicę

może wrócisz tu

serca jednego przemodleniem

kołysaniem papug

blaskiem lampionów

na szeroko niklowanym barze

melodią skrzypcową

nim przyjdzie wiosna

 

– to za mało

 

mimozy dreszczem – jesień złotawa

i ten świat

– ciągle dziwny

pamiętaj mnie

jeszcze

 

Pamiętam młodzieńczy uśmiech Czesława, gdy po koncercie w Toruniu, poprosiłem bohatera wieczoru – o autograf.

Lata sześćdziesiąte. Huragan gitarowych akordów. Kapele na miarę chłopców mocnego uderzenia. Pełna mobilizacja dźwięków, w konfrontacji z  nowatorskimi technikami postrzegania muzyki,  prezentowanej – Czesławem. Totalne wyrafinowanie elektronicznej syntezy dotyku i wyobrażenia slalomu doskonałości każdej nuty.  Czesław Niemen,  kontrolował i wyprzedzał swą twórczą -/w owych trudnych czasach/ imaginacją interpretacji innych, najbardziej wziętych artystów.  Często krytykowany, zdany na własne siły, zapisał na taśmach i płytach polskiej  muzyki rozrywkowej to, na co w każdej chwili ludzkich wzlotów i upadków, można się powołać:  miłość, piękno, podziw dla świata, mimo jego niedoskonałości. Wyśpiewał prawdę do której dążymy.

Tak bliską. Tak daleką.