RSS
 

Refleksje C.K. Norwidem – płynące.

30 sie

 

Cyprian Kamil Norwid!

 

Jego  twórczość wyprzedza epokę.

To właśnie Norwid, miał odwagę krytycznie wyrazić się o twórczości współczesnych – Mickiewiczu i Słowackim.

Do dnia dzisiejszego nazywamy Adama i Juliusza ojcami narodowej literatury. Gloryfikujemy – /na płaszczyznach nauczania/,  zasługi tych poetów, zapominając często – gęsto o Cyprianie, który właśnie w tym czasie, druzgotał kanony sztampowej poezji. Przywracał słowu – jego należne miejsce, w świetle postrzegania Świata- przez pryzmat jego twórczej, osobistej interpretacji, dzisiaj tak drwiąco brzęczącej – „Co poeta miał na myśli?”. Nie boję się podążać tym szlakiem rozważań dalej. U

W SUKURS  C.K. NORWIDOWI

/Na kanwie wierszy: XV Sfinks[ [II]  i XXVII – Mistytyzm/

 

To ty

– Człowiek

Istota kapłaństwem bezsilna

Kaleki

Niedołężny

Niewyjaśnioną pustką przeżywania

wtłoczony w mistycyzm zbłąkanej snem Nocy

Przepadasz świtem

Błądzisz dniem

Błądzenie szansą odnalezienia

tych samych miejsc

Nadzieją powrotu do prawd  jutrzejszego dnia

Zdjęciem z krzyża ciężaru krzyku snu

w ogrodzie ciszy oddechu

 

– Dotyku nieprzemijania

 

 

 
 

Zostaw odpowiedź