Chromoterapia.
Termin znany i nieznany. To nic innego, jak przypisywanie znaczeń do barw, które towarzyszą nam w naszym życiu, od jego zarania do końca naszych dni. Generalnie, postrzegana jest tutaj zasada barw pastelowych, / jakże ważnych dla poety/ – które stwarzają atmosferę: spokoju, zgody, stabilności. Tak się składa, że poszczególnym kolorom przypisano określone stany emocjonalne, stany postrzegania świata biegnące przez pryzmat tęczy, która nieomylnie i często w sposób, który nas zaskakuje, dopełnia reszty naszej egzystencji. Dzisiaj, pragnę skupić się na trzech barwach, które w poezji przejęły totalne przewodnictwo. To: błękit, zieleń i czerwień. Tak więc, popłyniemy wierszem w nieznane i odkryte już dawno krainy: tęsknoty, nadziei i miłości, o których poeta stara się tylko, swym utworem – przypominać.
Tutaj – chytrze odeślę czytelnika, na zakładkę „WIERSZE, WRASZKI, AFORYZMY. Tam wiersz, PT. „ REJS KOLORAMI ZNACZONY”. Znajdziemy w nim to wszystko, o czym tak się rozgadałem. Może dobrze, może źle. Jak zawsze – osąd należy do odbiorcy Słowa.
Z kolorowym pozdrowieniem – Zygmunt.